अपारदर्शी लिलामी

हकप्रद शेयर हकदारले नलिएर बाँकी रहन गएमा लिलामी मार्फत विक्री गर्नुपर्ने कानूनी व्यवस्था छ | धितोपत्र कानूनमा लिलामी गर्दा अपनाउनुपर्ने कार्यविधि तोकिएको भए पनि कार्यविधि अधुरो हुँदा लिलामी विवादास्पद बन्न थालेका छन् | लिलामी विवादास्पद बन्नु स्वस्थ बजारको परिसूचक मान्न सकिन्न |

लिलामी हुने अवस्था

जारी गरिएको हकप्रद शेयर हकदारले खरिद नगरेको अवस्थामा बाँकी रहने गर्छ | हकप्रद शेयर लिलामी गराउने नेपाल सम्भवत एक्लो हुनुपर्छ | यसबाहेक कम्पनी ऐन र सम्बद्ध व्यवसाय नियमन गर्ने ऐनले तोकेको अवस्थामा कम्पनीले जफत गरेको शेयर लिलामी मार्फत विक्री गर्ने गरिन्छ | धितोपत्र वोर्डले अवितरित हकप्रद कम्पनीको लागि गैर-व्यवसायिक लाभ गर्ने बाटो बनाईदिएको छ |

किन बिक्दैन हकप्रद

अपर्याप्त सूचना, साधारण शेयर आवेदन मागिएका क्षेत्रमा केन्द्र नराखिनु, न्यून संकलन केन्द्र, आरक्षित शेयर दिईएका जिल्लामा केन्द्र नराखिनु, काठमाडौँमा मात्र संकलन केन्द्र राखिनु, लिलामी मार्फत प्राप्त हुने गैर-व्यवसायिक लाभको लोभमा फस्नु र प्रतिकूल परिस्थितिमा जारी गर्नु आदि रहेका छन् | 

लिलामी सम्बन्धि कानुन

हकप्रद शेयर बिक्रीको लागि खुला गरिएको अवधि भित्र सम्पूर्ण शेयर विक्री हुन नसकी बाँकी रहन गएमा त्यसरी बाँकी रहेको शेयर सम्वन्धित संगठित संस्थाले सार्वजनिकरुपमा सूचना प्रकाशन गरि लिलाम बढाबढ प्रक्रिया अवलम्बन गरि विक्री गर्नुपर्ने व्यवस्था धितोपत्र दर्ता तथा निष्काशन नियमावली २०७३ ले गरेको छ | त्यस्तै, धितोपत्र निष्काशन तथा बाँडफाँड निर्देशिका २०७४ को दफा १५ मा हकप्रद शेयर पूर्णरुपमा विक्री नभएमा विक्री प्रवन्धक मार्फत वोर्डलाई जानकारी गराई सबैलाई समान अवसर उपलब्ध गराई लिलाम बढाबढमा विक्री गर्नुपर्ने व्यवस्था गरिएको छ | दफा १५(३) मा लिलाम गर्दा (१) संस्थापक, सर्वसाधारण र अन्य समुहको एकैपटक, (२) अंकित मूल्यमा, (३) लिलाम गर्ने सम्बन्धि सूचना कम्तिमा ७ दिन अगाडी कुनै २ वटा राष्ट्रियस्तरको पत्रिकामा प्रकाशन, (४) शेयर संख्या, न्यूनतम मूल्य, कम्पनीको नाम र सूचना प्रकाशन गरिएको पत्रिकाको नाम र प्रकाशन भएको मिति समावेश गरिएको संक्षिप्त सूचना विक्री खुला हुनु ३ दिन अघि कम्तिमा २ वटा प्रमुख वेतारे (अनलाईन) मा, १ दिन अघि कम्तिमा २ वटा प्रमुख राष्ट्रिय आर्थिक पत्रिका र २ दिन अघि कम्तिमा २ वटा प्रमुख एफएम रेडियोमा प्रकाशन र प्रसारण गर्नुपर्ने, (५) ४ नं. मा प्रकाशित सूचना विक्री प्रवन्धक र कम्पनीको वेवमा राख्नुपर्ने, (६) दरखास्त लिने अवधि कम्तिमा ७ कार्य दिन, (७) लिलाम बढाबढका सामान्य सिद्धान्त अनुशरण (८) सबै शेयरको लागि आवेदन नपरेमा परे जतिको बाँडफाँड गरि पुन लिलामी गर्नुपर्ने, (८) लिलाममा नपरेको रकम ३ कार्य दिन भित्र फिर्ता गर्नुपर्ने जस्ता शर्त बन्देजहरु तोकिएका छन् |

विवादास्पद लिलाम

केन्द्रीय बैंकले बैंकहरुलाई पूँजी वृद्धि गर्न आदेश दिएपछि अधिकांश बैंकले पूँजी वृद्धि पनि हुने र अवितरित शेयर लिलामी मार्फत गैर-व्यवसायिक लाभ पनि मिल्ने भएकोले यसप्रति अधिक लगाव देखाए | कृषि विकास बैंक, नेपाल बंगलादेश बैंक, कामना विकास बैंक र एभरेष्ट बैंकको लिलामी विवाद सतहमा आए | कृषि विकास बैंकको वास्तविक शेयर संख्या अधिक भएको प्रारम्भिक जानकारी गराइए पनि लिलामी गर्ने बेला झन्डै आधा मात्र रहेको भन्दै गराइएको लिलामी विवादास्पद बने पनि मामला त्यत्तिकै साम्य भयो | बंगलादेश बैंकको हकमा पनि कृषिकै जस्तो प्रारम्भिक प्रतिवेदनमा अधिक मात्रामा रहेको भनिए पनि लिलामी गर्ने बेलामा कम मात्र देखाइयो | यी दुबै कम्पनीको लिलामी प्रक्रियाको सन्दर्भमा छानविन गर्नुपर्ने आवश्यकता नियमकले देखेन |

कति र कुन हकदारले आवेदन गरेनन भन्ने जानकारी बिक्री प्रवन्धक र कम्पनीलाई हुन्छ | आवेदन गर्ने अवधि सकिएपछी अगिल्लो मिति राखेर विक्री प्रवन्धक र कम्पनीको मिलेमतोमा हक हस्तान्तरण गरिएको आशंका गरिँदा पनि नियमकले वास्तविकता बुझ्ने प्रयास गरेन | ‘काल पल्काउने’ काम कृषि र बंगलादेश बैंकमा भइसकेकोले कामना र एभरेष्ट बैंकको पालामा आइपुग्दा झन भयावह बन्यो | विक्री प्रवन्धकले सूचना चुहाईदिँदा कामना बैंकको शेयर परल मोलमा हात पारे | कारोबार बन्द, बजार घट्दो र विकास बैंक भन्दै चासो नदिएका कारण परल मोलमा पाइएको होला भन्ने अड्कलबाजी चलिरहेको बेला १ हजार २ सय भन्दा बढी मूल्यमा कारोबार भइरहेको एभरेष्ट बैंकको शेयर समेत परल मोलमा पाएको कुरा डढेलो सरि फैलियो | अनौपचारिकरुपमा बाहिर आएको जानकारी अनुसार अपेक्षा गरिए भन्दा अत्यन्त कम रकम आवेदन परेको सूचना चुहाएको आशंका गरियो | १ हजार भन्दा बढी मूल्यमा सकार हुन्छ भन्ने अनुमान गरेका लगानीकर्ताले त्यो भन्दा कम मूल्यमा आवेदन गरेनन् | सूचना चुहावट हुँदा समेत तालुकदारले छानविन गर्ने पहल गरेन र मामला साम्य भयो |

बढ्दो विकृति

शेयरबजार सुदृढ र सुसंस्कृत बन्दै जानुपर्नेमा अस्वस्थ र विकृत बन्दै अधोगतितर्फ धकेलिन थालेको छ | पूँजीबजार बनाउनुपर्नेमा अझसम्म शेयरबजारमा सिमित रहेको छ | अग्राधिकार शेयर, बोन्ड, डिवेन्चर जस्ता नयाँ-नयाँ वित्तीय उपकरण जारी गराउन प्रोत्साहन गराउनुपर्ने नियमक ‘चुनावी घोषणा’ जस्तो नीति बनाएर बजार विकास गरेको आत्मरतिमा रमाउँदैछ | शेयर कारोबार अभौतिक भईसक्दा समेत खारेज भएको ‘धितोपत्र कारोबार नियमावली २०५४’ लाई टेकेर बनाईएको ‘कारोबार र सूचीकरण विनियमावली’ ले कारोबार चलिरहेको छ | एक्सचेन्जले निर्माण गरि वोर्डको स्वीकृति पश्चात लागु हुने यी विनियमावली अझसम्म उही पुरानै हुनुमा दोष एक्सचेन्जलाइ हैन वोर्डलाई जान्छ | वोर्डको प्राथमिक कार्यक्षेत्र भित्र पर्ने यस्ता ‘विनियमावली’ संशोधन गर्न नलगाएको हो वा एक्सचेन्जले पेश गरेको संशोधित विनियम स्वीकृत नगरेको हो एक्सचेन्ज र वोर्डले जवाफ दिने विषय हुन् | शेयरबजारमा विकृति भित्र्याउने शुरुवात वर्तमान वोर्ड नेतृत्वले गरिरहेको छ भन्दा अत्युक्ति नहुने स्थितिको सिर्जना गरेको प्रत्यक्ष देख्न सकिन्छ |

प्रत्याभूत र थप कित्ता आवेदन 

हकप्रद अझसम्म पनि अव्यवस्थित हुनुमा हकप्रद सम्बन्धि कानूनको अभाव हो | २५ वर्षे नियमकलाई यस्तो कानून जारी गर्नुपर्छ भन्ने चेतना अझ जागेको छैन | विकृतिको पर्याय बनेको हकप्रदलाई कम्पनीको लागि गैर-व्यवसायिक लाभ लिने छूट दिईरहँदासम्म हकप्रद सम्बन्धि विवाद अन्त्य हुन्न | हकप्रद सम्बन्धि छुट्टै कानून निर्माण गरि हकप्रद लिन योग्य हकदारलाई हक भन्दा बढी शेयर लिनसक्ने व्यवस्था गरेर अवितरित हुनसक्ने स्थिति कम गर्न सकिन्छ | लिलामी गरेर गैर-व्यवसायिक लाभ लिन पल्केका/पल्काईएका कम्पनी र वोर्डले यस्तो व्यवस्थालाई इतिहास बनाइसकेका छन् | यति गर्दा पनि बाँकी रहेमा प्रत्याभूत गराउने व्यवस्था गर्न सकिन्छ | अन्य देशमा यस सम्बन्धी व्यवस्था गरिसकेका छन् | यस्ता कुरा वोर्डले सिक्नु जरुरी छ |

पारदर्शिताको पहिलो कदम

केहि बिक्रि प्रवन्धकले लिलामीको अधिकतम र न्यूनतम सकार मूल्य सार्वजनिक गरे पनि अधिकांशले गर्दैनन् | हकप्रद सम्बन्धि कानून निर्माण गरि थप कित्ता आवेदन र प्रत्याभूत गराउने व्यवस्था नहुन्जेलसम्म लिलामी प्रक्रियालाई पारदर्शी बनाउन सकार गर्नेको नाम, आवेदित कित्ता, बाँडफाँड गरिएको कित्ता र कबोल गरेको प्रतिकित्ता रकम समेत उल्लेख गरेर सार्वजनिक गर्न लगाउने तत्कालिन व्यवस्था अत्यावश्यक छ |  

  

शरद, दशैँ र शेयरबजार

शरद ऋतु लागेको पनि एक हप्ता बितिसक्यो । वर्षा ऋतुको समाप्ति लगतै शरद ऋतु घर-आँगनमा टुप्लुक्क आइपुग्छ । शारदीय यामसँगै नदीहरु सफा, कन्चन र निला देखिन थाल्छन । खेतका गरामा धानका बाला तँछाडमछाड गर्दै तरेली पर्दै बयली खेल्न थालेका छन् । सामवेदमा ‘वसन्त इन्नु रन्त्यो ग्रीष्म इन्नु रन्त्य: । वर्षाण्यनु शरदो हेमत: शिशिर इन्नु रन्त्य ।।’ अर्थात वसन्त ऋतु अत्यन्त मनमोहक हुन्छ र त्यसपछिका गृष्म वर्षा ऋतु पछि आउने शरद पनि आनन्ददायक हुन्छ भनिएको छ । यहि शरदको आनन्ददायक याममा सधैं आउने दशैँ पर्वको शुरुवात भएको छ । मालश्री धुनको मिठास गुन्जिन थाल्दा मनलाई आनन्दित बनाएको छ । ‘कविशिरोमणि लेखनाथ पौडेलले ‘हट्यो सारा हिलो मैला हरायो पानीको वर्षा’ भन्दै दशैँ र शारदीययामको महिमा गाएका छन् । राष्ट्रकवि माधव घिमिरेले ‘आई कैल्यै पनि नसकिने चैत वैशाख मेरा’ भने झैँ शरद, दशैँ, खेतका गरामा तरेली पर्दै धानका बालाले बयेली खेल्ने क्रम आई कहिल्यै सकिन्न ।

तीन कारण 

दशैँ पर्व मनाउने समयलाई हेर्दा मूलतः तीन मुख्य कारणलाई आधार मान्न सकिन्छ । पहिलो, आफूलाई आश्रय दिने गृहको सरसफाइ र मर्मत सम्भार गर्नु दोस्रो, गृष्म र वर्षा ऋतुमा खेतीपाती गर्दा शारीरिक शक्तिको क्षय हुने हुँदा गुमेको शक्तिको पुनर्प्राप्ति गराउन मिठो पोषिलो र तागतयुक्त खानेकुरा खान/खुवाउने प्रवन्ध मिलाउनको लागि दशैँ पर्वको शुरुवात गरिएको हुनुपर्छ । महाभारतमा ‘अर्थस्य पुरुषो दास:’ भनिएको छ । मानव धनको दास भएकोले हमेशा कमाउन मात्र लाग्दा विश्राम समेत नलिने र निरन्तर कार्यमा मात्र लागिरहँदा शारीरिक कमजोरी हुने हुँदा पर्वको माध्यमबाट शरीरमा उर्जा पुनर्संचय गर्न बेलाबेलामा कुनै न कुनै पर्व मनाउने परिपाटी थालनी गरिएको हुनुपर्छ । तेस्रो, विभिन्न कारणले टाढा रहन वा पुग्न वाध्य भएका परिवारका सदस्य भेला भएर मिठा पोषिला परिकार खाएर खुशी, आनन्द, मनोरञ्जन सहित सम्बन्धलाई नवीकरण गरिनु पनि एक प्रमुख अवसर हो । 

भगवती र देवी

यजुर्वेदमा ‘न तस्य प्रतिमा अस्ति यस्य नाम महद्यश: ।’ अर्थात ईश्वरको रुप आकार छैन भनिएको छ । इश्वर निराकार नश्वर भएपनि शक्तिले भरिपूर्ण छन् । ईश्वरको शक्तिलाई भगवती भनिएको छ । नवदुर्गा वा भगवती शक्तिका नाम हुन् । यी शक्तिहरुलाई भगवतीको रुपमा मानिएको छ । दशैँमा पूजा गरिने ९ वटी भगवतीलाई नौथरी शक्तिको उपासनाको रुपमा हेर्न सकिन्छ । शैलपुत्री-सम्भावना, ब्रम्हचारिणी–चुम्बकीय, चन्द्रघण्टा–ध्वनी, कुष्मान्डा–रासायनिक, स्कन्दमाता-आकर्षण, कात्यायनी-ब्रम्हान्ड केन्द्र, कालरात्रि-उर्जा, महागौरी-प्रकाशसिध्दीदात्री-विददुतिय शक्तिका रुप हुन ।  

देवी को हुन् भन्ने सन्दर्भमा ऋगवेदमा ‘इला सरस्वती मही तिस्रो देविर्मयोभुवः । बर्हि: सिदन्त्वस्रीध: ।। भनिएको छ । इला (मातृभाषा), सरस्वती (मातृ सभ्यता र संस्कृति) र मही (मातृभूमि) लाई देवी भनिएको छ । यी तिनै देवीलाई आदर र सम्मानपूर्वक आफ्नो अन्तस्करणमा विराजमान गराउनु पर्छ भनिएको छ । दशैँ वा कुनै पनि पर्व सांस्कृतिक पक्षलाई प्रतिविम्बित गर्ने पर्व भएकोले यसको महत्व सांस्कृतिक छ । त्यसैले यजुर्वेदमा ‘सा प्रथमा संस्कृतिर्वीश्ववारा’ भनिएको छ । 

सामाजिक पक्षको रुपमा

अथर्ववेदमा ‘अन्यो अन्यमभिर्यत’ अर्थात एक अर्कासंग प्रेम बढोस भनिएको छ । पर्व यस्तै प्रेम बढाउने अवसर पनि हो । पर्व जुनसुकै होस् सामाजिक चरित्रको हुन्छ । नेपालमा बसोबास गर्ने जुनसुकै क्षेत्र जात वा धर्मावलम्बीले मनाउने पर्व सामाजिक सद्भावका प्रतीक हुन् । जुनसुकै पर्वमा उपस्थित भएर आत्मियता देखाउन सकिन्छ । संस्कृतिको सम्मान गर्दा आत्मियता बढ्छ वैमनस्यता घट्छ । ‘सुनृतावन्त: सुभगा इरावन्तो हसामुदा: । अतृष्या अक्षुध्यास्त गृहा मास्मद विभितन ।।’ यो अथर्ववेदको अर्को एउटा श्लोक हो । यसले गृहस्थीको जीवन सत्यभाषी, मधुर भाषी, सुव्यस्थित, उत्तम सौभाग्यशाली, ऐश्वर्यसम्पन्न भइ अन्न र धनले भरपुर होस् सधै हासीखुशी प्रसन्न, तृष्णारहित सन्तोषी, अभावग्रस्त र भयभित नहुनु भन्ने सन्देश दिएको छ ।  ऋगवेदमा ‘आ नो भद्रा: क्रतवो, यन्तु विश्वत’ अर्थात सबैतिरबाट शुभ प्राप्त होस भन्ने कामना गरिएको छ ।

सामाजिक सद्भावबाटै मनोवान्छित इच्छा पुरा हुने कुरालाई यजुर्वेदले ‘अदिना: स्याम शरद: शतम् । भूयश्च शरद: शतात ।।’ हामी सय वर्ष भन्दा बढि वैभव सम्पन्न भएर सम्मानसाथ बाँचौ भनेको छ । अथर्ववेदको अर्को यो श्लोक पनि सामाजिक सन्देशयुक्त छ – ‘जिवेम शरद: शतम । वुध्येम शरद: शतम । रोहेम शरद: शतम । पुषेम शरद: शतम । भवेम शरद: शतम । भुषेम शरद: शतम । भूयसी: शरद: शतात ।’ ज्ञान बढाउँदै उन्नति गर्दै सुखमय जीवन बिताउँ र सय वर्षसम्म हामीलाई यस्तै सुमंगल प्राप्ति भैरहोस ।

पिंग र शेयर

शेयरबजार घट्ने र बढ्ने क्रम चलिरहन्छ । यसको सुन्दरता भनेकै घट्नु र बढ्नु हो । यसको चरित्रलाई दशैँमा थापिने पिंगसँग तुलना गर्न सकिन्छ । रोटे होस् वा लिंगे जुनसुकै पिंग पनि तलमाथि भइरन्छ । लिंगे पिंगको लठ्ठा समातेर र रोटेपिंगको पिरामा बसेर कुनै आनन्द प्राप्त हुन्न । लिंगे पिंग मच्चिंदै अगाडी पछाडीबाट माथि पुगिन्छ फेरी तलै आइपुग्छ त्यस्तै रोटेपिंग घुम्दै धुरीमा पुग्छ अनि तल झरिहाल्छ, फेरी माथि पुग्छ फेरी तल झरिहाल्छ । यहि चढ्ने र झर्ने चक्र नै पिंगको मजा हो । शेयरबजार पनि पिंग जस्तै हो । लिंगे पिंग कति माथि लाने उचाई र पिंग खेल्नको इच्छामा भरपर्छ । शेयरको अन्तिम विन्दु कुन हो थाहा हुन्न । माथिल्लो वा तल्लो विन्दु थाहा नहुने भएकोले जुक्ति लगाउनु पर्ने ठाउँ नै यहि हो ।

मन्त्रहरू र शेयर

महाभारतमा ‘उद्योगम पुरुषलक्षणम’ अर्थात उद्योग पौरखीको लक्षण हो भनिएको छ । ऋगवेदले ‘मज्ज्यन्त्य विचेतस्’ अर्थात ज्ञान नहुँदा धोका खाइने र ‘अनुब्रुबाणो अध्येति न स्वपन्’ अभ्यासबाट सिकिने बताएको छ । यजुर्वेदले ‘आशिक्षायै प्रश्निनम’ अर्थात प्रश्न गर्नेले सिक्छ भनेको छ । कस्तो अवस्थामा लगानी वा उद्यम असफल हुन्छ भन्ने बारेमा नारदस्मृतिमा ‘यत्रश्रीर्यौवनम वापि परदारोपि तिष्ठति । तत्र सर्वान्धिता नित्यं मूर्खत्वं चापि जायते’ अर्थात ‘जहाँ धन, यौवन र परस्त्री हुन्छ त्यहाँ सबै अन्धा र मुर्ख हुन्छन’ भनिएको छ । ऐतरेय ब्राह्मणले ‘इन्द्र इच्चरत: सखा’ अर्थात उद्योग गर्नेलाई इश्वरले साथ दिन्छन भनेका छन् । उन्नति र प्रगति गर्न ‘उत्थानं संयमो दाक्ष्यमप्रमादो धृति: स्मृति । समिक्षं च समारम्भो विद्धि मूलं भवस्य तु’ अर्थात ‘उद्योग, संयम, दक्षता, सावधानी, धैर्य, स्मृति र सोचविचार नै उन्नतिको मूल हो’ भनेर महाभारतमा भनिएको छ । लगानी गर्दा आफ्नै वुद्धि विवेक उपयोग गर्नुपर्ने आहारिस, गालीगलौज र आक्षेपले हुन्न भन्ने कुरालाई मनन गराउन ऋगवेदमा ‘न स्रेधन्तं रयिर्नशत’ भनिएको छ ।

अन्तमा, समस्त पाठकगणमा यी वाक्यहरु सादर समर्पण सहित दशैँ पर्वको हार्दिक मंगलमय शुभकामना । सर्वे भवन्तु सुखिन....., जीवेम शरद शरद शतम, आयुद्रोण सुते श्रीयं दशरथे शत्रुक्षयं राघवे..., ॐ पूर्णमद: पूर्णमिदं पूर्णात्पूर्णमुदच्यते । पूर्णस्य पूर्णमादाय पूर्णमेवावशिष्यते ।।

अभियान दैनिकमा प्रकाशित