Showing posts with label डिलर. Show all posts
Showing posts with label डिलर. Show all posts

Tuesday, August 18, 2020

सुविधाविहीन डिलरको महत्त्वाकांक्षा


नागरिक लगानी कोषले ठूलो महत्त्वाकांक्षाका साथ सहायक कम्पनीका रूपमा नागरिक स्टक डिलर लिमिटेड नामक कम्पनी खडा गरेर शेयरको धितोपत्र व्यापारी वा डिलर व्यवसाय शुरू गर्ने भएको छ । यसैका लागि नेपाल स्टक एक्सचेन्ज (नेप्से) ले धितोपत्र व्यापारी (स्टक डिलर) कार्यसञ्चालनसम्बन्धी कार्यविधि, २०७७ जारी गरेको छ । जारी कार्यविधि डिलर र मार्केट मेकरको संयुक्त उपक्रम जस्तो देखिएको छ । सुविधायुक्त म्युचुअल फन्डसँग सुविधाविहीन डिलर (अहिलेसम्म) ले जोखिमयुक्त शेयरबजारमा डिलरशिपको महत्त्वाकांक्षालाई कसरी अगाडि बढाउला त्यो भने हेर्न अब धेरै कुर्नुपर्ने छैन ।

संक्षिप्तमा डिलर

धितोपत्रसम्बन्धी कुनै पनि कानूनमा डिलरको परिभाषा गरिएको छैन । धितोपत्र व्यवसायी (धितोपत्र दलाल तथा धितोपत्र व्यापारी) नियमावली, २०६४ को नियम २(छ) मा धितोपत्र व्यापारी भन्नाले नियम २७ को उपनियम (३) बमोजिमको कार्य गर्न धितोपत्र व्यापारीका रूपमा अनुमतिपत्र प्राप्त संगठित संस्था सम्झनुपर्छभनेर कार्यतर्पm पन्छाएको छ । नियम २७(३) मा धितोपत्र व्यापारीले (क) आफ्नो नाममा धितोपत्र खरीद वा विक्री गर्ने, (ख) बोर्डबाट अनुमतिपत्र प्राप्त गरी धितोपत्र दलालको कार्य गर्ने, (ग) बोर्डले तोकेबमोजिम योग्य संस्थागत लगानीकर्ताका रूपमा कार्य गर्ने र (घ) बोर्डबाट अनुमतिपत्र प्राप्त गरी धितोपत्र प्रत्याभूतिकर्ताको कार्य गर्ने गरी चारओटा कार्य गर्नसक्ने व्यवस्था छ । डिलरले आफ्नो नामबाट खरीद वा विक्री गरेका धितोपत्रको विवरण प्रत्येक त्रैमासिक अवधि समाप्त भएको ७ कार्य दिनभित्र बोर्डलाई जानकारी दिनुपर्ने व्यवस्था छ ।

छुट्टै विन्डो र कम्पनी छनोट

डिलरका लागि कम्पनी छनोटदेखि कारोबार गर्ने कक्ष (विन्डो)सम्म फरक हुन्छ । त्यस्तै, तोकिएभन्दा तलको कारोबार एकाइ (लट) कारोबार गर्न पाइँदैन । डिलरले पाउने विशेष सुविधा भनेको दलालविना आफ्नै नाममा आफैले किन्न सक्छ र दलाल कमिशन तिर्नु पर्दैन । कार्यविधिको दफा ३ अनुसार डिलरले (१) विगत ३ वर्षदेखि नाफामा रहेको, (२) लगानीकर्ताको संख्या कम्तीमा १० हजार रहेको, (३) चुक्ता पूँजी कम्तीमा २० करोड रुपैयाँ भएको र (४) १ वर्षको अवधिमा कम्तीमा ८० प्रतिशत दिन कारोबार भएको कम्पनीमा मात्र लगानी गर्न पाउँछ । नेप्सेले वेबसाइटमार्फत सार्वजनिक गरेको कारोबार गर्न चाहेको कम्पनी नेप्सेसमक्ष पेश गर्नुपर्छ । नेप्सेले आवश्यक देखेमा हेरफेर गरी कारोबार गर्ने अनुमति दिन्छ र डिलरले कम्पनी हेरफेर गर्न चाहेमा नेप्सेलाई लिखित जानकारी दिनुपर्ने हुन्छ । नामावलीमा समावेश नभएका कम्पनीको पनि शेयर कारोबार गर्नु परेमा डिलरले आफ्नो प्रणालीबाट गर्न पाउँदैन तर दलालबाट कारोबार गर्नसक्छ ।

कारोबार सीमा र आदेश प्रविष्टि

डिलरले आफ्नो नेटवर्थको ६० प्रतिशत रकम सीमासम्म शेयर किनबेच गर्नसक्छ । कम्तीमा ५० लाख रुपैयाँ नगद वा बैंक जमानत राख्नुपर्ने र यसरी राखिएको जमानत रकमको २५ गुणासम्म कारोबार गर्न सक्छ । डिलरले कारोबार गर्दा नेटवर्थको ४ गुणाभन्दा बढी शेयर मौज्दात नहुने गरी कारोबार गर्नुपर्छ र मौज्दात सीमा नाघेमा अर्को दिन शेयर विक्री गरी तोकिएको सीमामा आइसक्नुपर्छ । यस्तो सीमा कायम नगरेमा खरीद आदेश प्रविष्ट गर्न पाउने छैन । सूचीकृत कम्पनीले शेयर धारण गर्न सीमा तोकेको भए सो सीमाभन्दा बढी कारोबार गर्न (किन्न) पाउँदैन, धितोपत्र दलालीको समेत अनुमतिपत्र प्राप्त गरेको डिलरले ग्राहकको आदेशलाई पहिलो प्राथमिकता दिनुपर्र्छ र डिलर तथा दलालको कारोबार कक्ष अलगअलग हुनुपर्छ ।

कम्पनीको पूँजीको आधारमा कित्ता प्रविष्ट गर्नुपर्ने हुन्छ । कम्पनीको पूँजीअनुसार (१) २० करोडदेखि ५० करोड रुपैयाँसम्म भए १० हजार, (२) ५० करोडदेखि १ अर्ब रुपैयाँसम्म भए २० हजार, (३) १ अर्बदेखि २ अर्ब रुपैयाँसम्म भए २५ हजार, (४) २ अर्बदेखि ५ अर्ब रुपैयाँसम्म भए ३० हजार, (५) ५ देखि ८ अर्ब रुपैयाँसम्म भए ४० हजार र (६) ८ अर्ब रुपैयाँभन्दा बढी भए ५० हजार कित्ता आदेश (खरीद र विक्री) प्रविष्ट गर्न सकिन्छ । २० करोड रुपैयाँभन्दा कम चुक्ता पूँजी भएको कम्पनीलाई नियमित कारोबारमा समावेश गर्न पाइँदैन । जुनसुकै समूहका कम्पनीमा १ हजार कित्ताभन्दा कम आदेश प्रविष्ट गर्न पाइँदैन । प्रविष्ट आदेश १ दिनभन्दा बढी अवधि बहाल रहँदैन । मूल्य परिवर्तन सीमा अन्यसरह नै हुनेछ । क्लोज आउटमा परेका कारोबारीलाई अक्शन मार्केटमा कारोबार गर्न स्वीकृत प्राप्त कम्पनीको शेयर विक्री गर्न पाउने र मूल्य परिवर्तन सीमा अक्शन मार्केटसम्बन्धी व्यवस्थामा भएसरह यथावत् लागू हुनेछ । डिलरले थप शेयर, अवितरित हकप्रद लीलामी र बैंकले ऋण उठाउन लीलाममा राखेको शेयरमा पनि सहभागी हुन पाउनेछ ।

अस्पष्टता र प्रवर्द्धनात्मक सुविधा

डिलरको कार्यविधिमा केही अस्पष्टता देखिएको छ । ३ वर्षदेखि नाफामा रहेको भन्नाले खुद कि सञ्चालनर लगानीकर्ताको संख्या कम्तीमा १० हजार रहेको भन्नेमा पनि शेयरधनी कि कारोबारी वा लगानीकर्ताखुल्दैन । तोकिएको (२० करोड रुपैयाँ) पूँजीभन्दा कम पूँजी भएका कम्पनीको शेयर आफ्नो प्रणालीबाट मात्र किन्न नपाउने तर दलालबाट पाउने व्यवस्थाले कारोबारयोग्य कम्पनी तोक्नुको अर्थ देखिँदैन । डिलरले खरीद वा विक्री गरेका धितोपत्रको विवरण प्रत्येक त्रैमासिक अवधि समाप्त भएको ७ कार्य दिनभित्र बोर्डलाई जानकारी दिनुपर्ने व्यवस्था छ । तर, यसलाई सार्वजनिक गर्नुपर्ने वा नपर्ने कुनै उल्लेख छैन । कार्यविधिमा मासिक रूपमा विवरण सार्वजनिक गर्नुपर्ने गरी व्यवस्था गर्नु उचित हुन्छ ।
कारोबारका लागि (१) ५० करोडदेखि १ अर्ब रुपैयाँसम्म भए १० हजार कित्ता, (२) १ अर्बदेखि ५ अर्ब रुपैयाँसम्म भए ३० हजार, (३) ५ अर्बदेखि ८ अर्ब रुपैयाँसम्म भए ४० हजार, (४) ८ अर्ब रुपैयाँभन्दा बढी भए ५० हजार कित्ता आदेश (खरीद र विक्री) प्रविष्ट गर्न सकिने गरी ४ समूहमा कम्पनी वर्गीकरण गर्दा छरितो हुनसक्छ । अहिलेको सन्दर्भमा २० करोड रुपैयाँ चुक्ता पूँजी भएका कम्पनी सानो हो । कारोबार गर्नलाई कित्ता वा रकममध्ये कुनै एकको आधार हुनुपर्छ । समूहमा नपरेका कम्पनीमा कतिसम्म लगानी गर्न सकिने रकम उल्लेख गरिनु उचित हुन्छ । योग्यतामा नाफामा रहेकोभन्ने वाक्यांशले निर्माणाधीन जलविद्युत् कम्पनीलाई बाहेक गरेको हुँदा यसलाई पनि केही शर्त बन्देज राखी कारोबारयोग्य बनाउनुपर्छ । थप शेयरमा आवेदन गर्न पाइने व्यवस्थालाइ फर्दर पब्लिक अफरिङ (एफपीओ) भनेर स्पष्ट पारिनुपर्छ । म्युचुअल फन्डका एकाइ प्राथमिक निर्गमन र दोस्रो बजारमा लगानी गर्न पाउने कि नपाउने कतै पनि उल्लेख छैन । त्यस्तै, ऋणपत्रका सम्बन्धमा पनि केही उल्लेख भेटिँदैन ।

घट्दा किन्ने बढ्दा बेच्नेभन्न सजिलो हुन्छ तर व्यवहारमा त्यसलाई उतार्न नसकिने हुँदा ठूलो पूँजी फसाउन संस्थागत लगानीकर्ता आउन नचाहेको कुरा छर्लङ छ । यस्ता संस्थागत लगानीकर्तालाई नियामकले सरकारी तवरबाट केही सुविधा दिलाएमा पूँजीगत आधार भएका संस्था आउन सक्ने कुरालाई नकार्न सकिँदैन । विगतमा आएका मार्केट मेकरले अनुमतिपत्र किन नवीकरण गराएनन्, त्यसको पूर्वसमीक्षा नगरी डिलरको अवधारणा ल्याउनु र कुनै पनि संस्था महŒवाकांक्षा लिएर आउनु घातक हुन सक्छ ।

सुविधाको ओइरो लगाउँदासमेत म्युचुअल फन्डले १० रुपैयाँ चुक्ता मूल्य भएको एकाइको खुद सम्पत्ति ७ रुपैयाँसम्म झारेका थिए । कुनै पनि संस्थागत लगानीकर्तालाई म्युचुअल फन्डलाई जत्तिकै सुविधा नदिए पनि पूँजीगत र आयकरमा केही छूट दिने हो भने बजारमा राम्रै टिकेर बस्न सक्छन् र डिलरैनाम तोकेर ल्याउनुपर्ने आवश्यकता छैन ।

२ भदौ २०७७, आर्थिक अभियान

Tuesday, February 4, 2020

शेयरबजारमा ‘मेकर’ कि ‘डिलर’


नेपालको शेयरबजारले मार्केट मेकरको कुरा गरेको धेरै भइसक्यो । मेकरले बजारलाई सन्तुलनमा ल्याउँछ भन्ने वाक्य जति मिठासयुक्त छ, व्यवहारमा उतार्न फलामको चिउरा चपाउनुभन्दा गाह्रो छ । भनिएजस्तै हुन्थ्यो भने २०५० को दशकमा आएका मेकर बिलाउने थिएनन् । मेकर मात्र होइन डिलरसम्बन्धी कानूनी व्यवस्था भए पनि कुनै संस्था मेकर वा डिलरबन्छु भनेर सम्बद्ध निकायमा निवेदन हाल्न गएका छैनन् । कर्मचारी सञ्चय र नागरिक लगानी कोष जस्ता अलिकति गाँठी (कोष) भएका सैनिक तथा प्रहरी कल्याणकारी कोष र नेपाल दूरसञ्चार कम्पनीलाई पनि मेकरबनाइदेऊ भन्ने बेमौसमी र बेअर्थका आलाप मात्र हुन् । अमुकअमुक संस्था वा कम्पनीलाई मेकरबनाइदेऊ भन्नुको अन्तर्वस्तु हाम्रो शेयर किनेर हामीलाई धनी बनाइदेऊभन्नेबाहेक अर्को कुनै तुक देखिँदैन । शेयरमा अन्तर्निहित जोखिम तत्त्व हेर्दै नहेरी मनपरी पैसा हालेपछि नाफा भए मेरा भाग्यले घाटा भए फलानाले भन्ने प्रवृत्तिमा सुधार नआएसम्म जेसुकै आए पनि हुनेचाहिँ केही होइन । आफ्नो लगानी सुरक्षित पार्ने उपक्रममा लाग्नेका लागि मेकर वा डिलरपर्खनु पर्दैन । 
नीतिमा ब्रोकर डिलर 
शेयरबजारमा मेकरशब्दावली बढी सुनिए पनि यसको अस्तित्व लगभग समाप्त भइसकेको छ । नेपालमा २०४९/५० सालमा दलालसहितको व्यवस्थित शेयरबजार शुरू भएपछि आएको धितोपत्र कारोबार नियमावली २०५० ले बजार निर्माता, धितोपत्र व्यापारीको अवधारणालाई भित्र्याएपछि केही संस्था बजार निर्माताका रूपमा देखा परे पनि अनुमतिपत्र नवीकरण नगरेपछि नेपाल स्टक एक्सचेन्ज (नेप्से) ले अनुमतिपत्र खारेज गरिदियो । त्यसपछि धितोपत्र व्यवसायी (धितोपत्र दलाल, धितोपत्र व्यापारी तथा बजार निर्माता) नियमावली, २०६४ ले पनि बजार निर्माता र व्यापारीसम्बन्धी व्यवस्थालाई निरन्तरता दिए पनि पछिल्लो समयमा यी कुनै पनि संस्थाको अस्तित्व अहिले छैन । शेयरबजार अत्यधिक जोखिमयुक्त हुनु र यस्तो जोखिम वहन गरेबापत सरकारबाट व्यावसायिक संरक्षण तथा सुरक्षा नहुँदा यस्ता संस्था पलायन भएका हुन् । घट्दा किन्ने बढ्दा बेच्नेभन्न जति सजिलो हुन्छ व्यवहारमा त्यसलाई जस्ताको त्यस्तै उतार्न सकिने अवस्था नहुने कारण ठूलो पूँजी फसाएर कसैको उद्धारगर्न यस्ता संस्था आउन नचाहेको कुरा घाम जत्तिकै छर्लङ्ग छ । 
सरकारी तवरबाट केही हदसम्म व्यावसायिक संरक्षण हुने हो भने पूँजीगत आधार भएका केही संस्था र नयाँ संस्था डिलर वा ब्रोकर डिलरका रूपमा आउन सक्ने अनुमान गर्न सकिन्छ । धितोपत्र बोर्डले धितोपत्र दलाल व्यवसायीहरूको कार्यक्षेत्र विस्तार गर्न उक्त व्यवसायीहरूलाई ब्रोकर डिलरशिप र सल्लाहकारी सेवा (एडभाइजरी सर्भिस) को कार्य गर्न दिने व्यवस्था गर्ने’ (धितोपत्र बोर्डको वार्षिक कार्यक्रम २०७६/०७७, भाग २, बुँदा १.४.२.२७) विषय उल्लेख गरेको छ । यो व्यवस्थाले छुट्टै संस्थालाई डिलर दिने विषयलाई सम्बोधन गर्दैन । 
मेकर कि डिलर 
शेयरबजारमा मेकरभन्ने शब्द एकादेशको दन्त्यकथा जस्तै हुन लागेका बेला व्यवहारमा डिलर बढी प्रचलनमा छ । भारत, पाकिस्तान, बंगलादेश र श्रीलंका कहीँ पनि यसको अस्तित्व देखिँदैन । श्रीलंका बाहेक अन्यत्र डिलरभन्ने छुट्टै संस्थासम्बन्धी प्रबन्ध देखिएको छैन । मेकरहुँदै डिलरसम्म आइपुगेकोमा व्यावसायिक सुरक्षाका कारण अहिले यी दुवै लुप्तप्रायः भइसके र पछिल्लो समयमा ब्रोकर डिलर संस्करण आएको छ । दलाल शेयरबजारको प्राथमिक अंग भएकाले यसलाई थप कार्यक्षेत्रका रूपमा विकास गरी डिलर पनि लिन प्रोत्साहन गरियो र यसले तुलनात्मक रूपमा सफलता पनि पाएको छ । लीलामी बजार (अक्शन मार्केट) नभएको ठाउँमा क्लोज आउटपरेमा यस्तै ब्रोकर डिलरबाट शेयर किनेर दिन सकिने हुँदा यसको उपादयेता बढेको देखिन्छ । डिलर समेत दिएर ब्रोकरको कार्यक्षेत्र बढ्दै जाँदा अहिले ब्रोकर पनि फुल सर्भिसडिस्काउन्टमा वर्गीकृत भएका छन् । फुल सर्भिस ब्रोकरले उपलब्ध सबै सेवा दिनसक्ने हैसियत राख्छन् । यस्ता ब्रोकरले ब्रोकर डिलर, मार्जिन सेवा, प्रत्याभूत र लगानी व्यवस्थापन (इन्भेस्टमेन्ट म्यानेजर) लगायत सबै कार्य गर्नसक्छ । विशुद्ध दलालीले मात्र दलाल व्यवसाय टिकाउन नसकिने हुँदा दलाल व्यवसायको संरक्षण गर्दै दलाल कमिशनमा कमी ल्याउन दलाल कम्पनीलाई डिलरसमेत दिन थालिएको अनुमान गर्न सकिन्छ । मेकरको विस्तारित स्वरूप डिलर र डिलरको विस्तारित स्वरूप ब्रोकर डिलर बन्न पुगेको छ । यसले गर्दा दलाल पनि टिक्ने र कारोबारीलाई पनि कमिशनमा राहत पुग्दा दुवै पक्षले फाइदा लिन सक्छन् । धितोपत्र बोर्डमा आएको नयाँ नेतृत्वले यसलाई मूर्तरूप दिलाउन सक्ने अनुमान गर्न सकिए पनि व्यावसायिक सुरक्षा पाएन भने अस्तित्व लोप हुन बेर लाग्दैन ।
ब्रोकर डिलर र डिलर 
ब्रोकर डिलर र डिलर यी दुवैको कार्यप्रणालीमा तात्त्विक अन्तर छैन । नियमावलीको नियम २७(३) मा धितोपत्र व्यापारी (डिलर) तथा बजार निर्माता (मार्केट मेकर) दुवैले (क) आफ्नो नामबाट धितोपत्र खरीद वा विक्री गर्ने, (ख) धितोपत्रको खरीद तथा विक्री दुवै मूल्य अंकित गरी त्यस्तो धितोपत्र आफ्नो नामबाट खरीद तथा विक्री गरी बजार निर्माताका रूपमा कार्य गर्ने, (ग) बोर्डले तोकेको व्यवस्थाअनुसार धितोपत्रको अन्डरराइटिङ गर्ने गरी मुख्यरूपमा तीनओटा कार्य गर्न सक्ने व्यवस्था छ । यही व्यवस्था ब्रोकर डिलरको हकमा पनि लागू हुन्छ । यस्ता डिलर वा मेकरको सिफारिश बजार सञ्चालक (नेप्से)ले गर्छ र तोकिएको पूर्वाधार (पूँजी, भौतिक सुविधा)का आधारमा धितोपत्र बोर्डले अनुमति दिन्छ । डिलर र मेकरको छनोट विधि दलालसरह हुन्छ । 
निगरानी र सुपरिवेक्षण 
प्रश्न उठ्न सक्छ, दलाललाई डिलर बनाएपछि बजारमा एकाधिकार खडा त हुन्न ? यसरी एकाधिकार खडा हुनबाट रोक्न कडाइ गर्नुपर्ने हुन्छ । यससम्बन्धी निर्देशिका पहिले केकस्तो बनेको थियो त्यो उपलब्ध नभएको हुँदा त्यसको विवेचना गर्न सकिएन । तर, अब बन्ने वा बनेको निर्देशिकामा ब्रोकर डिलर वा डिलरका लागि तोकिएभन्दा कम पूँजी भएको कम्पनीमा लगानी गर्न नपाउने, एउटा कारोबारमा निश्चितभन्दा कम रुपैयाँ बराबर किन्न नपाउने, एकै दिनमा एकै कम्पनीको निश्चित रकम वा कित्ताभन्दा बढीको कारोबार गर्न नपाउने, एउटा कम्पनीको चुक्तापूँजीको निश्चित प्रतिशतभन्दा बढी शेयर किन्न नपाउने जस्ता व्यवस्था गरेर नियन्त्रण गर्नपर्ने हुन्छ । यसबाहेक अन्य जेजे विधि हुनसक्छन् ती सबै व्यवस्था गर्न सकिन्छ । यसको सीधै सुपरिवेक्षण नेप्सेले गर्ने र प्रणालीमा आबद्ध गरिने हुँदा एकाधिर खडा हुने प्रसंग आउँदैन । 
प्रवर्द्धनात्मक सुविधा
विगतमा आएका मेकरले किन अनुमतिपत्र नवीकरण गराएनन्, त्यसको पूर्वसमीक्षा नगरी डिलर वा ब्रोकर डिलरको अवधारणा ल्याउनु घातक हुन्छ । व्यावसायिक सुरक्षा र संरक्षण नदिएसम्म कोही पनि शेयरबजारको जोखिम लिन आउँदैनन् भन्ने दृष्टान्त आएकाले मेकर बिलाउनुले देखाइसकेको हुँदा अब आउने भनिएका डिलर वा ब्रोकर डिलर दिँदा सावधानी अपनाउनु आवश्यक छ । म्युचुअल फन्ड एकप्रकारको डिलर नै भए पनि ज्वाइँभन्दा बढी मेजमानीसुविधा पाउँदा समेत डिलरको भूमिका निर्वाह गर्न सकेनन् । कुनै पनि डिलरलाई वा कुनै पनि संस्थागत लगानीकर्तालाई यति सुविधा दिने हो भने यस्ता लगानीकर्ता बजारमा राम्रै टिकेर बस्न सक्छन् । म्युचुअल फन्डलाई दिएसरहको सुविधा दिन सकेमा बजारमा संस्थागत लगानीकर्ता जति पनि आउन सक्छन् र डिलरैनाम तोकेर ल्याउनुपर्ने आवश्यकता छैन । आफ्नो पूँजीको कम्तीमा ७० प्रतिशत सूचीकृत शेयर र ऋणपत्रमा लगानी गर्नुपर्ने गरी जुनसुकै कम्पनीलाई पूँजीगत लाभ तथा लाभांश कर छूट सुविधा, ५ वर्षसम्म आयकरमा पूर्ण छूट र त्यसपछि क्रमशः आयकर थप्दै लगेमा यस्ता संस्थागत लगानीकर्ताको प्रशस्त आगमन हुनसक्छ ।
२९ पुष २०७६, आर्थिक अभियान

कर्मचारी र शेयर कारोबार

कर्मचारीले कारोबार गर्न पाउँछन् कि पाउँदैनन् ?   प्रतिभूति (शेयर) बजार पैसा छाप्ने मेशिन हो भन्ने एक किसिमको भाष्य बनेको छ । यथार्थमा यस्तो ...